مصرف انرژی در بدن توسط ساعت درونی یا ساعت بیولوژیک تنظیم می‌شود. این ساعت‌، اتاق فرمانی در مغز دارد که فعالیت آن با توجه به سطح نور تنظیم می‌شود. مثلأ با کم شدن نور، دمای بدن کاهش محسوسی پیدا می‌کند و از ضریب هوشیاری کاسته می‌شود. در تاریکی شب، سوخت‌وساز درون سلولی به کمترین سطح خود می‌رسد و نیاز به دریافت انرژی کاهش پیدا می‌کند.

پژوهشگران آمریکایی می‌گویند نور پیوسته در شب این نظم را بر هم می‌زند. بر هم خوردن نظم ساعت بیولوژیک با افزایش ضریب خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان، قلب ‌و‌ عروق و دیابت و چاقی مفرط همراه است.

"شب‌ زمان استراحت است نه غذا خوردن"

پژوهشگران آمریکایی برای بررسی تأثیر روشنایی در شب بر افزایش وزن، دسته‌ای از موش‌های آزمایشگاهی را به دو گروه تقسیم کردند. گروه نخست در شرایطی متعادل یعنی ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی شب نگهداری شدند. گروه دوم علاوه بر ۱۶ ساعت روشنایی روز، ۸ ساعت زمان استراحت را هم زیر نور ملایم چراغ‌شب گذراندند. در این تحقیق که در مدت هشت هفته صورت گرفته است، نیاز موش‌ها به کالری، میزان فعالیت بدنی، قند خون و وزن آنها ثبت شده است.

نتیجه به دست آمده از این تحقیق حاکی از آن است که موش‌های گروه دوم پس از هشت هفته در تنظیم قند خون مشکل داشتند و کم‌کم به مرز دیابت رسیدند. این موش‌ها علاوه بر آن پنجاه درصد بیش از گروه نخست اضافه وزن داشتند. نکته جالب اینجاست که موش‌های گروه دوم بیشتر یا کمتر از موش‌های گروه اول غذا نمی‌خوردند. تنها تفاوت این دو گروه، زمان غذا خوردن بوده است.

موش‌های چاق دوست داشتند زیر نور چراغ و در زمانی که به زمان استراحت بدن تعبیر می‌‌شوند غذا بخوردند. پژوهشگران آمریکایی در ادامه تحقیق خود این موش‌های چاق را همچنان در روشنایی ملایم نگاهداشتند اما در هشت ساعت شب آنها از خوردن غذا محروم کردند. نتیجه اینکه: وزن موش‌ها به سرعت کاهش پیدا کرد.

پژوهشگران آمریکایی می‌گویند علت اضافه وزن موش‌ها خوردن غذا در زمان "اشتباه" بوده است. این پژوهشگران در عین حال تأکید می‌کنند چنین نتیجه‌ای را نمی‌توان صددرصد در مورد انسان نیز صادق دانست. این پژوهش اما تایید‌کننده نتایج تحقیقات مشابهی است که تا کنون در این زمینه صورت گرفته است.