بیماری‌های پوستی متعددی وجود دارند که خارش جزو شکایات اصلی مبتلایانش است، مثلا اگزمای معمولی، گال و بیماری به نام درماتیت هرپسی فرم. بدانید که بیشتر خارش‌ها با گرما تشدید می‌شوند.

همچنین استرس، اضطراب و ترس نیز می‌تواند خارش را تشدید کند. اکثر خارش‌ها شب هنگام، زمانی که فرد از کار و فعالیت روزانه فارغ می‌شود، تشدید می‌شوند. کانال گوش خارجی، سوراخ بینی و ناحیه اطراف مقعد و ناحیه تناسلی، نواحی مستعد خارش محسوب می‌شوند.
خارش حتی می‌تواند ریشه عصبی داشته باشد. برخی خارش‌ها در حیطه بیماری‌های پوست و مو، با مسایل روحی و روانی بسیار مرتبط هستند.

در این بیماری‌ها فرد تمایل شدیدی به خاراندن برخی نواحی در دسترس پوست دارد و از خاراندن این نواحی لذت می‌برد. در درمان این افراد باید حتما به درمان مسایل روحی توجه شود و درمان موضعی به تنهایی جواب نمی‌دهد.

در برخی موارد مثل کهیر، علت اصلی خارش آزاد شدن ماده هیستامین در بدن است. کهیر می‌تواند به دلیل مصرف یک داروی خاص یا غذایی خاص یا به دلیل برخی عفونت‌ها هم باشد. البته علل متعدد دیگری هم برای کهیر وجود دارند. قدم اول درمان کهیر‌ها؛ تشخیص علت خارش است، اما برخی اقدامات وجود دارند که می‌توانند به تخفیف خارش کمک کنند، مثلا خنک نگه داشتن محیط، پرهیز از حمام داغ و نپوشیدن لباس پشمی. خشکی پوست هم یکی از علل مهم خارش است.
بنابراین چرب و مرطوب نگه داشتن پوست برای تخفیف خارش اهمیت بسیاری دارد. در افراد مسن، خشکی پوست یک علت مهم و شایع خارش است. برخی داروهای موضعی نیز می‌توانند موجب کاهش خارش‌های موضعی شوند، مانند بی‌حس‌کننده‌های موضعی (مثل کرم‌ لیدوکائین، ژل نیزوکانین) و برخی آنتی‌هیستامین‌های موضعی (مثل کرم داکسپین).

کورتون موضعی هم در برخی موارد که علت خارش، التهاب است (مثل اگزماها) می‌تواند مفید باشد. باید توجه داشت که تمام داروهای موضعی گاهی می‌توانند خودشان موجب ایجاد آلرژی و حساسیت و تشدید خارش شوند، بنابراین مصرف این داروها باید تحت نظر پزشک و ترجیحا با تجویز متخصص پوست باشد تا از مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

از نظر داروهای خوراکی هم، آنتی‌هیستامین‌ها از شایع‌ترین داروهای تخفیف خارش‌اند، اما بسیاری از این داروها خواب‌آور هستند، بنابراین افراد به خصوص کسانی که رانندگی می‌کنند یا افراد مسن، هنگام مصرف این داروها باید بسیار مراقب باشند.