گروهی از دانشجویان موسسه علم و فنون بنگلور با کمک مهندسی ژنتیک نوعی باکتری را ایجاد کردند که این رایحه خوش را تولید می کند.

این باکتری نسبت به هورمون دوپامینی که توسط فرد عاشق ساطع می شود حساسیت نشان می دهد و می تواند تمرکز این انتقال دهنده عصبی را ثبت کند و از خود رایحه بسیار خوشایندی تولید کند.

این رایحه مشابه رایحه ای است که پس از هر باران از خاک بنگلور ساطع می شود.

سرپرست این تیم تحقیقاتی در این خصوص توضیح داد: “کار با
انتقال دهنده های عصبی بسیار پیچیده است. تمرکز انتقال دهنده عصبی دوپامین
که به هورمون خوش خلقی نیز معروف است در زمانی که فرد عاشق می شود افزایش
می یابد و بر روی رایحه بدن (فرومون) اثر می گذارد. به همین علت ما تصمیم
گرفتیم نوعی باکتری را اصلاح ژنتیکی کنیم که برای تشخیص این رایحه کاربرد
داشته باشد.”

براساس گزارش وب مستر پوینت، رایحه ای که خاک بنگلور تولید می کند
“ژئوسمین” نام دارد. این رایحه را جلبکهایی که در خاک این منطقه هند زندگی
می کنند پس از هر باران تولید می کنند.

این محققان موفق شدند توالی ژنتیکی که ژئوسمین را رمزگذاری می کند شناسایی
کنند. سپس آن را وارد ژنوم باکتری “اشیرشیلاکولا” کردند. این باکتری مفید
در در روده پستانداران زندگی می کند و همچنین یکی از باکتریهای خاک نیز به
شمار می رود.

به این ترتیب دانشجویان هندی باکتری تراریخته جدیدی تولید کردند که نسبت به
بوی عشق حساسیت نشان می دهد و می تواند با رایحه ای که ساطع می کند میزان
عشق فرد عاشق را اندازه گیری کند.