خواص و کاربرد جوز بویا

جوز بویا از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی گرم و خشک است و نیروی قابضه دارد و در عین حال دارای رطوبت نیز می باشد و به همین جهت در طول نگهداری در انبار باید مراقبت شود ،زیرا زود کرم میزند.از نظر خواص و کاربرد آن در کشورهای خاور دور در چین :از گرد مغز جوز بویا به عنوان گرم کننده است و قابض استفاده می شود .در هندوچین معتقدند که گرد مغز جوز بویا اگر با برنج جوشانیده وپخته و خورده شود برای رفع اسهال خونی تسکین دردهای شکم و بی اشتهایی بسیار نافع است.ضمنا برای کم اشتهایی و سوهاضمه بسیار مفید می دانند به شرطی که به مقدار مجاز و محدود خورده شود ،زیرا اسراف در خوردن آن تحریک کنندهاست و اختلالات و مسمومیت ایجاد می کند.اگر از اسانس جوز بویا و بسباسه به شقیقه مالیده شود برای رفع سر درد خیلی مفید است و اگر قطره ای از آن در چای ریخته و خورده شود برای رفع سو هاضمه و بند آوردن قی نافع است. بویا به هضم غذا کمک می کند،مقوی معده و دهانه معده و مری و کبد است.برای یرقان و خوشبویی دهان و عرق ،نفخ ،رفع قی،آشفتگی حال ،رطوبت معده،رفع اسهال سرد و مرطوب و همچنین برای استسقا عمومی بدن و سخت ادرار کردن مفید است.اگر ضماد آن با افسنطین و عسل تهیه شود برای رفع خونمردگی و کوفتگی اعضا مفید است و مصرف قطره آن با روغنهای مناسب برای تسکین دردهای گوش و رفع کری نافع است و مالیدن ان به چشم برای تقویت دید چشم و رفع جرب پلک نافع است.برای گرم مزاجان مضر است و سردرد می آورد در این مورد باید با گشنیز خورده شود. مقدار خوراک آن از ۴-۰/۵ گرم است و در موارد خاص تا ۱۰ گرم نیز تجویز می کنند، ولی اسراف در مصرف آن ایجاد عوارضی مانند مسمومیت ،تشنج میشود.